Dat is logisch, zo vinden de deelnemers: Eindhoven heeft een hele internationale gemeenschap. Waarvan een belangrijk deel uit expats bestaat, maar er daarnaast ook ‘permanente’ inwoners in de stad leven met een internationale achtergrond. Jos uit Tongelre vertelt: “volgens mij ben ik de enige ‘oorspronkelijke bewoner’ in mijn wijk. De diversiteit is enorm toegenomen: in één flat wonen nu 58 verschillende nationaliteiten samen.”
Een prachtig beeld, maar door die verschillen ontstaat soms ook wederzijds onbegrip. Mensen leven in hun eigen bubbel, er is weinig interactie. Terwijl het voor fijn samenleven zó belangrijk om elkaars achtergrond en cultuur te begrijpen. Hoe zorg je nou voor die verbinding? Hoe creëer je activiteiten die echt inclusief zijn? Waar ook de normaliter minder aanwezige groepen aanhaken?
Enkele eerste gedachten: iedereen spreekt de taal van eten. En de taal van muziek. En wordt niet iedereen blij van een ander helpen? Volgens deze groep willen veel mensen eigenlijk best veel voor elkaar doen, maar is het zetten van een eerste stap vaak ingewikkeld. Misschien weten we niet goed wat er nodig is? Om die vraag te beantwoorden is een meer diverse groep nodig.
Wat betekent samen eigenlijk? Voor de op 10 juli aanwezige Eindhovenaren betekent ‘samen’ bijvoorbeeld samenleven, samenwerken, maar ook samen dingen in de buurt doen. Dat levert fijne buren op, die elkaar helpen. Tegelijkertijd eist ‘samen’ ook van iedereen individuele actie. Wat kun jij doen om een ander zich in Eindhoven welkom te laten voelen?